Idą burzowe chmury

Cześć ludzie! Już myśleliście, że o Was zapomniałam, prawda? Haha, nic z tego, nie zniechęcam się tak łatwo, no niestety, nie tym razem. We wtorek była wywiadówka przez co nie miałam komputera, wczoraj byłam tylko na chwilę i tak na prawdę dziś wbiłam na dłużej bo mam mniej nauki. Co u mnie? Całą wczorajszą religię siedziałam w ostatniej ławce i rysowałam kości. Tak, kości. Czarna osoba siedząca w ostatniej ławce rysująca kości? Brzmi niepokojąco, nawet dla mnie. Ale jakie to ma znaczenie, przynajmniej nie jestem kolejną nieudaną kopią Barbie. Teraz zbliżają się czarne chmury zwiastując burzę, a mnie się to bardzo podoba gdyż uwielbiam ten stan pogody. Słuchanie innego, przyjemnego hałasu niż ten pochodzący z moich słuchawek...Fajnie. To lubię. W ogóle lubię deszcz, pod moim oknem jest kawałek starej blachy przypominający daszek, gdy krople deszczu uderzają o ów daszek tworzą świetny dźwięk, dlatego nie słucham muzyki gdy pada deszcz. Ta atmosfera! To jest coś. Oj, troszkę się rozpisałam... 

Nachodzą mnie ostatnio momenty takich przemyśleń. Dziś trochę Wam powrzucam. 

Opisywanie stylizacji nie ma sensu. Kocham rysować kości.